ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΠΛΥΤΑΣ

 Subbuteo vs Ποδόσφαιρο 1-0

“Το Subbuteo είναι σίγουρα πάθος αλλά και διασκέδαση, αν παρασυρθείς εκτός διασκέδασης, χάνεσαι.”

Η Συνέντευξη αυτή έγινε τον Οκτώβριο του 2007 για το πρώτο τεύχος του περιοδικού FLICKER, συνήθως όσοι «μιλάνε καλά» στην τσόχα του Subbuteo, δεν τα καταφέρνουν το ίδιο καλά στις συνεντεύξεις. Ο “Eugene” Πλυτάς είναι ειδική περίπτωση: τα «χώνει» εντός και εκτός τσόχας με την ίδια αποτελεσματικότητα.

Ευγένιε καλησπέρα και καλή αγωνιστική περίοδο. Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά, πότε μυήθηκες στον κόσμο του Subbuteo?
Καλή αγωνιστική χρονιά σε όλους. Ξεκίνησα το 1984 περίπου όταν και συνάντησα το Subbuteo στις γειτονιές του Χολαργού, βλέποντας τους πολύ καλούς παίκτες της εποχής να παίζουν στην πράσινη τσόχα.

Το Subbuteo είναι σίγουρα πάθος, αλλά είναι hobby ή άθλημα τελικά?
-Πάθος ναι, σίγουρα. Αλλά πέρα από το πάθος, προσωπικά το Subbuteo το θεωρώ ως διασκέδαση, αν παρασυρθείς εκτός διασκέδασης, χάνεσαι.

Ποια είναι αυτά που σε κράτησαν στο παιχνίδι τελικά όλα αυτά τα χρόνια?
Είναι πολύ απλό, το ότι διασκεδάζω και έχω κάνει αρκετούς και καλούς φίλους

Λίγα λόγια για το club στο οποίο παίζεις!
Παίζω στον Άτλα Γλυφάδας από το 1997, τότε ήταν και η πρώτη φορά που συμμετείχα σε τουρνουά στο εξωτερικό (Saucier Brieux). Ζήσαμε φοβερές στιγμές με την ομάδα, η οργάνωση άρτια, οι χώροι άριστα προετοιμασμένοι ενώ υπήρχε φοβερή ατμόσφαιρα λόγω της παρουσίας τηλεοπτικών σταθμών! Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε ζήσει πολλά και λογικά θα ζήσουμε ακόμα περισσότερα. Από κει και πέρα, ήδη από τον Σεπτέμβρη έχει ξεκινήσει το Εσωτερικό μας Πρωτάθλημα με στόχο την καλύτερη προετοιμασία μας ενόψει των επίσημων (όταν αυτά έρθουν) διοργανώσεων.

Πώς τα βλέπεις τα πράγματα φέτος, θα υπάρξουν αλλαγές στην κορυφή?
Βάσει περσινού δείγματος και των φετινών -περιορισμένων- μεταγραφών, οι 3 ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν είναι ο Άτλας Γλυφάδας, οι Roligans και οι Falcons. Από κει και πέρα, ξέρω πως ότι η Ολύμπια (πρ. Ολυμπιακός) και οι Athens Kickers έχουν κάνει σημαντικές προσθήκες, οπότε και οι δύο ομάδες σίγουρα έχουν σοβαρές πιθανότητες διάκρισης.

Πόσες συμμετοχές έχεις σε τουρνουά του εξωτερικού?
Υπολογίζοντας ότι από το 1997 και έπειτα κάνω 3-4 ταξίδια ετησίως, συνολικά είναι περίπου 40.

Ποια από αυτά τα τουρνουά παραμένουν ανεξίτηλα στην μνήμη σου?
-Σίγουρα είναι δύο. Το πρώτο και αξέχαστο ήταν το 1998 με τους Ν. Φωτόπουλο, Γ & Χ. Αγγελίνα όπου αρχικά παίξαμε στο Mons (Βέλγιο) και κατόπιν, πετάξαμε για Cardiff (Ουαλία) συναντήσαμε τον συγχωρεμένο Δ. Σαλαμούρη και πήραμε εκεί το Κύπελλο, συνολικά μια πολύ όμορφη 10μερη εκδρομή! Το δεύτερο ήταν το 2000 στο Odense (Δανία), όπου και κατέκτησα το Κύπελλο σε ατομικό επίπεδο.

Πώς βλέπουν τον Έλληνα παίκτη οι αντίπαλοι στο εξωτερικό?
Ειλικρινά, οι εντυπώσεις των ξένων για τους Έλληνες παίκτες είναι συγκεχυμένες. Ενώ όλοι αναγνωρίζουν την αξία μας μέσα στο γήπεδο, μια μειοψηφία Ελλήνων αφήνουν μάλλον κακές εντυπώσεις όταν νιώθουν πως αδικούνται, είμαστε τελικά περισσότερο «σαματατζήδες», όπως ορισμένοι Ιταλοί (γέλια). Πάντως, αρκετές φορές είναι δίκαια τα παράπονα και η γκρίνια μας, έχω δει τρομακτικά σφαγιαστικές διαιτησίες εναντίον Ελλήνων… 

Το επίπεδο του ελληνικού subbuteo σε σχεση με το αντίστοιχο π.χ. ιταλικό, αγγλικό παρουσιάζει τόσο μεγάλες διαφορές όσο φανταζόμαστε?
Κατηγορηματικά όχι. Υπάρχουν κάποιες ουσιώδεις διαφορές αλλά αυτές δεν οφείλονται στην απουσία ταλέντου (στην Ελλάδα πραγματικά υπάρχει πολύ) αλλά βασικά στην συστηματική προπόνηση και στην απουσία συνεχών και δύσκολων παιχνιδιών π.χ. στην Ιταλία υφίστανται πάνω από 20 clubs, διασπαρμένα σε όλη την περιφέρεια, διοργανώνοντας 3 Κατηγορίες Ομαδικού!

Πού υπερέχουν τελικά οι Έλληνες παίκτες?
-Να σου πω μόνο που υστερούμε? Υστερούμε στο βασικότατο θέμα της ψυχολογίας. Κοιτάμε με ποιον θα κληρωθούμε και πανηγυρίζουμε ή μεμψιμοιρούμε ανάλογα την εξέλιξη. Εγώ παραδέχομαι την άποψη του Άγγ. Τσακίρη, που λέει πως «όποιον κι αν έχεις μπροστά σου, παίξε την μπάλα σου», προσωπικά η ρήση αυτή με έχει βοηθήσει πολύ τον τελευταίο καιρό…

Ποιος αντίπαλός σου παίζει το πιο, φαντεζί, fair play, αποτελεσματικό παιχνίδι?
Στην Ελλάδα πιο φαντεζί παίκτης θεωρώ πως είναι ο Χρ. Ρίκος και στο εξωτερικό με διαφορά ο V. Guimaraes, ο Βέλγος Perduens είναι ο ορισμός του fair play ενώ πιο αποτελεσματικός παίκτης είναι σίγουρα Ιταλός, μάλλον ο Guimaraes.

Υπάρχει κάποιο ευτράπελο που σου έχει συμβεί σε παιχνίδι όλα αυτά τα χρόνια?
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αστείο που να μου έχει συμβεί κατά την διάρκεια παιχνιδιού, σίγουρα όμως θα θυμάμαι για πάντα ένα τουρνουά στο Mons όπου ο Ν. Φωτόπουλος, σε κατάσταση πλήρους αφασίας (είχε καταναλώσει απίστευτη ποσότητα μπύρας) έπαιζε με αντίπαλο τον Γάλλο Rouis και στο ημίχρονο ήταν πίσω με 4-0. Κάποια λοιπόν στιγμή χάνει μια καλή ευκαιρία για γκολ και αρχίζει και οδύρεται…τον ρωτάω «γιατί ρε συ Νάσο χτυπιέσαι, 4-0 είναι το ματς» αυτός μου απάντησε « τι λες τώρα Eugene, 1-0 είναι μόνο, θα το παλέψω»! (γέλια)

Ποιο θυμάσαι ως το καλύτερο παιχνίδι σου?
Νομίζω ότι είναι δύο αυτά που θυμάμαι έντονα, το πρώτο στον τελικό του ομαδικού Acropolis το 2004 όταν ήρθα ισόπαλος με τον Ν. Μπέη με σκορ 2-2. Ο Νίκος προηγήθηκε δύο φορές αλλά εγώ ισοφάριζα. Σε αυτό το παιχνίδι θυμάμαι, είπα «αυτό το παιχνίδι δεν το χάνεις με τίποτα». Το δεύτερο ήταν φέτος στην φάση των «8» όταν κέρδισα τον Χρ. Ρίκο (2-1). Πραγματικά, ότι έκανα σε αυτό το παιχνίδι, έπιανε!

Έρχεται ένας 10χρονος τώρα και σου ζητάει να του μάθεις 3 βασικά πράγματα για το Subbuteo: ποια θα ήταν αυτά?
Πρώτα ως βασικότερο χαρακτηριστικό θα του έλεγα να είναι πάντα ήρεμος ώστε να μην μεταδίδει τον ενδεχόμενο θυμό του στην τσόχα αλλά και να μην αφήνει τα συναισθήματά του να φανούν στον αντίπαλο (ειδικά τον εσκεμμένα εριστικό), δεύτερο να παίζει καλή άμυνα, με λίγα λόγια να προσαρμόζει το παιχνίδι του στις ανάγκες του εκάστοτε αγώνα, και τέλος εφόσον έχει εξασφαλίσει την σταθερή άμυνα, να τολμάει και να επιτίθεται συχνά, χωρίς γκολ δεν κερδίζεις!
Ευγένιε να ‘σαι καλά και βάστα γερά, you’ll never flick alone…

 συνέντευξη: Κυριάκος Τζιτζιρής