ΝΙΚΟΣ ΝΑΣΚΟΣ

…Κύπελλο Ελλάδος λοιπόν!

Συνέντευξη- αφιέρωμα ενός πολύπειρου παίκτη

για τον θεσμό των εκπλήξεων...

Mένει μόνιμα εκτός Αθηνών, παρόλα αυτά το Κύπελλο Ελλάδος συνεχίζει να τον συγκινεί όσο πριν από 23 χρόνια! Πέραν αυτού όμως, το Ελληνικό Subbuteo είναι ευγνώμων στον Νίκο Νάσκο γιατί η διαρκής παρουσία του διασφαλίζει την παράδοση απλών μαθημάτων ήθους και υγιούς subbuteϊκής νοοτροπίας για αρκετά χρόνια ακόμα.

Γεια σου Νίκο και Χρόνια Πολλά. Είσαι ένας από τους «μπαρουτοκαπνισμένους» στον θεσμό του Κυπέλλου με πολύχρονη παρουσία υψηλού επιπέδου, πες μας λίγα λόγια γι αυτό.

- Η πρώτη διοργάνωση που πήρα μέρος ήταν την περίοδο 1983-84, παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όταν ξεκινήσαμε μια παρέα δέκα παιδιών στη κυριολεξία από το Άργος για να φτάσουμε στην Αθήνα με σκοπό την πρώτη μας συμμετοχή σε διοργάνωση του αγαπημένου μας παιχνιδιού.
Όπως και οι περισσότεροι παίκτες της εποχής εκείνης, βρεθήκαμε από την γειτονιά μας και στα σπίτια των φίλων μας, στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Holiday Inn, σε μια διοργάνωση που θα έπαιρναν πάνω από 500 άτομα, χαμός!!!
Τότε έγινε η αρχή για μένα και την παρέα μου και όλα κυλούσαν σε παρόμοιους αγωνιστικά και διοργανωτικά ρυθμούς ολόκληρη την δεκαετία του ’80 μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90. Φοβερές αναμνήσεις που δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου...

Ποιοι παίκτες θεωρείς ότι σημάδεψαν τον θεσμό του Κυπέλλου με την παρουσία τους?

- Παίκτες που έχουν σημαδέψει τον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος? Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω...θα ξεκινήσω πρώτα με 3 ονόματα που έφυγαν από κοντά μας τόσο πρόωρα και άδικα, τους αείμνηστους φίλους και συμπαίκτες Δημήτρη Χορταριά, Δημήτρη Σαλαμούρη και Πέτρο Στυλιανό, θα τους θυμόμαστε πάντα...
Επίσης, Άγγελος Τσακίρης, πολυνίκης του θεσμού και φίλος από τα παλιά. Μαζί, άλλοι παίκτες φόβητρο για εμάς τους μικρούς στην δεκαετία του ’80 ήταν οι Νάσος Φωτόπουλος, Δημήτρης Καλλός, Λεωνίδας Παπαμιχαήλ, Γιώργος Ζαβός και Κώστας Αναπλιώτης.

Έχεις παρατηρήσει σημαντικές αλλαγές στα παιχνίδια Κυπέλλου μέσα από το πέρασμα των χρόνων?

- Η δεκαετία του ’90 έφερε πολλές και σημαντικές αλλαγές τόσο από πλευράς διοργανώσεων όσο και σε άλλες πλευρές του παιχνιδιού, όπως για παράδειγμα οι τεράστιες αλλαγές που έγιναν στις βάσεις των ομάδων, τερματοφύλακες, τσόχες κ.α.
Όμως ο θεσμός του Κυπέλλου παρέμεινε ο ίδιος όπως τα πρώτα χρόνια, με έντονες συγκινήσεις και μεγάλες εκπλήξεις αλλά δυστυχώς πολύ λιγότερες συμμετοχές παικτών. Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω την μοναδική μου επιτυχία σε Κύπελλο Ελλάδος πριν από 5 χρόνια όταν και έφτασα στον τελικό της διοργάνωσης με αντίπαλο έναν από τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες, τον Κώστα Τριανταφύλλου σε έναν τελικό που έπαιζα μαζική άμυνα επί 30 λεπτά και τελικά, λύγισα στην παράταση με το γκολ του ξαφνικού θανάτου.

Μια νέα (ημερολογιακή) χρονιά έχει ξεκινήσει, ποια η ευχή σου για το μέλλον του subbuteϊκού χώρου?

- Η ευχή μου για τις μελλοντικές διοργανώσεις είναι να βρούμε τον τρόπο να φέρουμε μικρά παιδιά στον χώρο, να γνωρίσουν το επιτραπέζιο ποδόσφαιρο και τις μοναδικές συγκινήσεις που μπορεί να τους χαρίσει! Με αυτόν τον τρόπο, θα υπάρξει μέλλον και το ελληνικό subbuteo θα μείνει ζωντανό. Το subbuteo είναι αυτό ακριβώς που αγαπήσαμε, στηρίξαμε και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε με την παρουσία μας. Καλή Χρονιά σε όλους!

Europa Cup 2009 - Αφιέρωμα του RTL

iSubbuteo για τους φανατικούς!

Subbuteo vs Playstation

Τον Νοέμβριο του 2007 βάλαμε ένα ερώτημα στο 2 τεύχος του Flicker όπου στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, η αντρική διασκέδαση βασίζεται εν πολλοίς σε ψηφιακά μέσα. Το Subbuteo... ακόμα αντιστέκεται;

Γιατί Subbuteo;

• Γιατί δεν έχω ανάγκη το ρεύμα για να παίξω…
• Γιατί μπορώ να κάνω άνετα «φαλτσάκια» με τους παίκτες μου, χωρίς να σπάσω 1-2 joysticks…
• Γιατί δεν κάθομαι μούλικα απέναντι από την τηλεόραση σε μια πολυθρόνα να γυμνάζω…τον αντίχειρά μου!
• Γιατί η ομάδα μου διαθέτει 11 παίκτες που μπορούν να παίξουν από τερματοφύλακες μέχρι φουνταριστοί χωρίς κανένας να τους πάρει χαμπάρι…
• Γιατί μπορώ να σπάσω το πόδι ενός παίκτη μου χωρίς να στεναχωρηθώ και πολύ…το μοναστήρι-βαλιτσάκι μου με τους ετοιμοπόλεμους αναπληρωματικούς να ‘ναι καλά! 
• Γιατί ανά πάση στιγμή ελέγχω τις κινήσεις ολόκληρης της ομάδας μου & όχι εκεί που υποδεικνύει το βελάκι της τηλεόρασης…
• Γιατί δεν χρειάζομαι «τσιπάκι» για να παίξω οικονομικότερα.
• Γιατί είναι παιχνίδι στρατηγικής και ευφυΐας, όχι παιχνίδι συνήθειας που κάποια στιγμή «τερματίζει»…
• Γιατί μπορώ να ταξιδέψω & να παίξω απέναντι σε παίκτες παγκοσμίου κλάσεως & όχι με αντιπάλους τον…αδερφό μου και τους φίλους μου!
• Γιατί αν κατασκευάσω μόνος την ομάδα μου, θα παίζω με μια ομάδα μοναδική στον κόσμο που θα με ακολουθεί, ανεξαρτήτως μόδας.
• Γιατί στην τελική, δεν ακολουθώ τον σωρό αλλά υποστηρίζω αυτό που γουστάρω από μικρός. Άλλωστε δεν έμειναν και πολλά ίδια από τότε…

Γιατί Playstation;

• Γιατί το συνδέω στην πρίζα και παίζω…έτσι απλά.
• Γιατί δεν χρειάζομαι τάβλες, μπογιές και λοιπά οικοδομικά υλικά για να φτιάξω ένα καλό γήπεδο…
• Γιατί δεν πρέπει να μεταμορφώσω το σαλόνι μου σε μικρογραφία ΟΑΚΑ.
• Γιατί δεν είμαι ο Καϊλας να λουστράρω και να γυαλίζω τους παίκτες μου κάθε τέταρτο!
• Γιατί κάθε παίκτης μου έχει την ξεχωριστή μορφή όμοια με την πραγματικότητα, δεν είναι σαν να βγήκε από φωτοτυπικό…
• Γιατί η ομάδα μπορεί να βάλει γκολ με ανάποδο ψαλίδι, τακουνάκια & ποδιές!
• Γιατί δεν χρειάζομαι έμπλαστρα στην πλάτη και ορθοπεδική ζώνη για να παίξω 5 ώρες σερί...
• Γιατί δεν φοβάμαι μήπως ο διαιτητής με αδικήσει και φωνάζω σαν παιδάκι που του έκλεψαν το ζαχαρωτό του…
• Γιατί ζούμε στο 2007…αν κάνω λάθος, να κατεβάσω το Amstrad από το πατάρι!
• Γιατί εγώ τουλάχιστον ξέρω πώς να προφέρω το Playstation, το Subbuteo όμως;!
• Γιατί εγώ το βλέπω ακόμα σαν παιχνίδι...εσύ?  

συντάκτης: Κυριάκος Τζιτζιρής

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΠΛΥΤΑΣ

 Subbuteo vs Ποδόσφαιρο 1-0

“Το Subbuteo είναι σίγουρα πάθος αλλά και διασκέδαση, αν παρασυρθείς εκτός διασκέδασης, χάνεσαι.”

Η Συνέντευξη αυτή έγινε τον Οκτώβριο του 2007 για το πρώτο τεύχος του περιοδικού FLICKER, συνήθως όσοι «μιλάνε καλά» στην τσόχα του Subbuteo, δεν τα καταφέρνουν το ίδιο καλά στις συνεντεύξεις. Ο “Eugene” Πλυτάς είναι ειδική περίπτωση: τα «χώνει» εντός και εκτός τσόχας με την ίδια αποτελεσματικότητα.

Ευγένιε καλησπέρα και καλή αγωνιστική περίοδο. Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά, πότε μυήθηκες στον κόσμο του Subbuteo?
Καλή αγωνιστική χρονιά σε όλους. Ξεκίνησα το 1984 περίπου όταν και συνάντησα το Subbuteo στις γειτονιές του Χολαργού, βλέποντας τους πολύ καλούς παίκτες της εποχής να παίζουν στην πράσινη τσόχα.

Το Subbuteo είναι σίγουρα πάθος, αλλά είναι hobby ή άθλημα τελικά?
-Πάθος ναι, σίγουρα. Αλλά πέρα από το πάθος, προσωπικά το Subbuteo το θεωρώ ως διασκέδαση, αν παρασυρθείς εκτός διασκέδασης, χάνεσαι.

Ποια είναι αυτά που σε κράτησαν στο παιχνίδι τελικά όλα αυτά τα χρόνια?
Είναι πολύ απλό, το ότι διασκεδάζω και έχω κάνει αρκετούς και καλούς φίλους

Λίγα λόγια για το club στο οποίο παίζεις!
Παίζω στον Άτλα Γλυφάδας από το 1997, τότε ήταν και η πρώτη φορά που συμμετείχα σε τουρνουά στο εξωτερικό (Saucier Brieux). Ζήσαμε φοβερές στιγμές με την ομάδα, η οργάνωση άρτια, οι χώροι άριστα προετοιμασμένοι ενώ υπήρχε φοβερή ατμόσφαιρα λόγω της παρουσίας τηλεοπτικών σταθμών! Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε ζήσει πολλά και λογικά θα ζήσουμε ακόμα περισσότερα. Από κει και πέρα, ήδη από τον Σεπτέμβρη έχει ξεκινήσει το Εσωτερικό μας Πρωτάθλημα με στόχο την καλύτερη προετοιμασία μας ενόψει των επίσημων (όταν αυτά έρθουν) διοργανώσεων.

Πώς τα βλέπεις τα πράγματα φέτος, θα υπάρξουν αλλαγές στην κορυφή?
Βάσει περσινού δείγματος και των φετινών -περιορισμένων- μεταγραφών, οι 3 ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν είναι ο Άτλας Γλυφάδας, οι Roligans και οι Falcons. Από κει και πέρα, ξέρω πως ότι η Ολύμπια (πρ. Ολυμπιακός) και οι Athens Kickers έχουν κάνει σημαντικές προσθήκες, οπότε και οι δύο ομάδες σίγουρα έχουν σοβαρές πιθανότητες διάκρισης.

Πόσες συμμετοχές έχεις σε τουρνουά του εξωτερικού?
Υπολογίζοντας ότι από το 1997 και έπειτα κάνω 3-4 ταξίδια ετησίως, συνολικά είναι περίπου 40.

Ποια από αυτά τα τουρνουά παραμένουν ανεξίτηλα στην μνήμη σου?
-Σίγουρα είναι δύο. Το πρώτο και αξέχαστο ήταν το 1998 με τους Ν. Φωτόπουλο, Γ & Χ. Αγγελίνα όπου αρχικά παίξαμε στο Mons (Βέλγιο) και κατόπιν, πετάξαμε για Cardiff (Ουαλία) συναντήσαμε τον συγχωρεμένο Δ. Σαλαμούρη και πήραμε εκεί το Κύπελλο, συνολικά μια πολύ όμορφη 10μερη εκδρομή! Το δεύτερο ήταν το 2000 στο Odense (Δανία), όπου και κατέκτησα το Κύπελλο σε ατομικό επίπεδο.

Πώς βλέπουν τον Έλληνα παίκτη οι αντίπαλοι στο εξωτερικό?
Ειλικρινά, οι εντυπώσεις των ξένων για τους Έλληνες παίκτες είναι συγκεχυμένες. Ενώ όλοι αναγνωρίζουν την αξία μας μέσα στο γήπεδο, μια μειοψηφία Ελλήνων αφήνουν μάλλον κακές εντυπώσεις όταν νιώθουν πως αδικούνται, είμαστε τελικά περισσότερο «σαματατζήδες», όπως ορισμένοι Ιταλοί (γέλια). Πάντως, αρκετές φορές είναι δίκαια τα παράπονα και η γκρίνια μας, έχω δει τρομακτικά σφαγιαστικές διαιτησίες εναντίον Ελλήνων… 

Το επίπεδο του ελληνικού subbuteo σε σχεση με το αντίστοιχο π.χ. ιταλικό, αγγλικό παρουσιάζει τόσο μεγάλες διαφορές όσο φανταζόμαστε?
Κατηγορηματικά όχι. Υπάρχουν κάποιες ουσιώδεις διαφορές αλλά αυτές δεν οφείλονται στην απουσία ταλέντου (στην Ελλάδα πραγματικά υπάρχει πολύ) αλλά βασικά στην συστηματική προπόνηση και στην απουσία συνεχών και δύσκολων παιχνιδιών π.χ. στην Ιταλία υφίστανται πάνω από 20 clubs, διασπαρμένα σε όλη την περιφέρεια, διοργανώνοντας 3 Κατηγορίες Ομαδικού!

Πού υπερέχουν τελικά οι Έλληνες παίκτες?
-Να σου πω μόνο που υστερούμε? Υστερούμε στο βασικότατο θέμα της ψυχολογίας. Κοιτάμε με ποιον θα κληρωθούμε και πανηγυρίζουμε ή μεμψιμοιρούμε ανάλογα την εξέλιξη. Εγώ παραδέχομαι την άποψη του Άγγ. Τσακίρη, που λέει πως «όποιον κι αν έχεις μπροστά σου, παίξε την μπάλα σου», προσωπικά η ρήση αυτή με έχει βοηθήσει πολύ τον τελευταίο καιρό…

Ποιος αντίπαλός σου παίζει το πιο, φαντεζί, fair play, αποτελεσματικό παιχνίδι?
Στην Ελλάδα πιο φαντεζί παίκτης θεωρώ πως είναι ο Χρ. Ρίκος και στο εξωτερικό με διαφορά ο V. Guimaraes, ο Βέλγος Perduens είναι ο ορισμός του fair play ενώ πιο αποτελεσματικός παίκτης είναι σίγουρα Ιταλός, μάλλον ο Guimaraes.

Υπάρχει κάποιο ευτράπελο που σου έχει συμβεί σε παιχνίδι όλα αυτά τα χρόνια?
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αστείο που να μου έχει συμβεί κατά την διάρκεια παιχνιδιού, σίγουρα όμως θα θυμάμαι για πάντα ένα τουρνουά στο Mons όπου ο Ν. Φωτόπουλος, σε κατάσταση πλήρους αφασίας (είχε καταναλώσει απίστευτη ποσότητα μπύρας) έπαιζε με αντίπαλο τον Γάλλο Rouis και στο ημίχρονο ήταν πίσω με 4-0. Κάποια λοιπόν στιγμή χάνει μια καλή ευκαιρία για γκολ και αρχίζει και οδύρεται…τον ρωτάω «γιατί ρε συ Νάσο χτυπιέσαι, 4-0 είναι το ματς» αυτός μου απάντησε « τι λες τώρα Eugene, 1-0 είναι μόνο, θα το παλέψω»! (γέλια)

Ποιο θυμάσαι ως το καλύτερο παιχνίδι σου?
Νομίζω ότι είναι δύο αυτά που θυμάμαι έντονα, το πρώτο στον τελικό του ομαδικού Acropolis το 2004 όταν ήρθα ισόπαλος με τον Ν. Μπέη με σκορ 2-2. Ο Νίκος προηγήθηκε δύο φορές αλλά εγώ ισοφάριζα. Σε αυτό το παιχνίδι θυμάμαι, είπα «αυτό το παιχνίδι δεν το χάνεις με τίποτα». Το δεύτερο ήταν φέτος στην φάση των «8» όταν κέρδισα τον Χρ. Ρίκο (2-1). Πραγματικά, ότι έκανα σε αυτό το παιχνίδι, έπιανε!

Έρχεται ένας 10χρονος τώρα και σου ζητάει να του μάθεις 3 βασικά πράγματα για το Subbuteo: ποια θα ήταν αυτά?
Πρώτα ως βασικότερο χαρακτηριστικό θα του έλεγα να είναι πάντα ήρεμος ώστε να μην μεταδίδει τον ενδεχόμενο θυμό του στην τσόχα αλλά και να μην αφήνει τα συναισθήματά του να φανούν στον αντίπαλο (ειδικά τον εσκεμμένα εριστικό), δεύτερο να παίζει καλή άμυνα, με λίγα λόγια να προσαρμόζει το παιχνίδι του στις ανάγκες του εκάστοτε αγώνα, και τέλος εφόσον έχει εξασφαλίσει την σταθερή άμυνα, να τολμάει και να επιτίθεται συχνά, χωρίς γκολ δεν κερδίζεις!
Ευγένιε να ‘σαι καλά και βάστα γερά, you’ll never flick alone…

 συνέντευξη: Κυριάκος Τζιτζιρής